Weer thuis
Hallo,
We zijn weer thuis. Gisterenochtend zaten we nog te ontbijten in een bermuda en t-shirt en vandaag komen we op schiphol aan en kunnen we de muts en handschoenen weer aantrekken. Het scheelt toch zeker zo'n 30 graden! Maar goed we zullen niet klagen.
De laatste foto's van Montevideo en van Buenos Aires zijn geplaatst.
Groet
Roger & Andre
Buenos Aires
Hallo!
Hier dan het laatste verhaal van onze vakantie. We zijn op 3 januari in Buenos Aires (BA) aangekomen vanuit Puerto Madryn. We landen op het Aeroparque, de binnenlandse luchthaven van BA. Dit ligt in de stad en de aanvliegroute geeft dan ook een mooi uitzicht op het centrum.
We waren door de twee warme dagen in Puerto Madryn al enigszins voorbereid op de temperatuur, maar het blijft toch een enorme overgang om in 30 vochtige graden aan te komen. Het vliegveld was een absolute chaos qua taxis, maar eenmaal in de auto zijn we snel bij ons appartementje. Het appartement ligt in de wijk Palermo, de hippe buurt van BA. Het ziet er fraai uit en heeft een portier.
Dit blijkt later zeer plezierig te zijn als we gaan winkelen, want je kan de spullen gratis laten bezorgen zodat je niet met zware tassen in de hitte hoeft te sjokken.
Na een dag in BA besluiten we om toch ook maar de oversteek te maken naar Montevideo, de hoofdstad van Uruguay. Je kan hier in 3 uur naartoe varen en het lijkt ons leuk om de stad te zien.
De stad is zeker meer relaxed dan BA, wat toch echt wel een metropool is. We zijn hier een dag en nacht en pakken dan weer de boot terug. Bij aankomst in de vertrekhal snappen we niet waarom iedereen zo gestressed doet bij het inchecken, we zijn tenslotte keurig een uur te vroeg. Als we goed en wel op de boot zijn geinstalleerd begint deze te varen. Wat blijkt, in Montevideo is het een uur later dan in BA. Oeps, dat hadden we op de heenreis toch niet gehoord. Ze spreken hier ook wel erg snel.....
Terug in BA is ons plan om iedere dag een wijk te gaan bezoeken en op het einde van de middag terug te keren in Palermo om op een terrasje te gaan zitten met een biertje. Een zeer goed recept! De wijk Microcentro is het zakencentrum en hier bevindt zich ook het Plaza de Mayo met het presidentieel paleis en natuurlijk de dwaze moeders op donderdagmiddag.
Dan is er Recoleta, de chique wijk van BA met de fraaie winkels. Hier is ook een mooie begraafplaats met een enorme hoeveelheid tombes. Het oogt als een klein stadje midden in de grote stad. Alle belangrijke families hadden/hebben hier hun tombe en Eva Peron ligt hier ook.
En verder ook nog in San Telmo en La Boca geweest. San Telmo is een levendig buurtje waar op het Dorrego plein de tango wordt gedanst.
La Boca is van oudsher een lugubere havenwijk waar veel donkere kroegen en hoerententen zaten. Nu is de grote attractie het Caminito steegje met vel gekleurde huisjes, iets wat vroeger door de bewoners werd gedaan om hun belabberde buurt en huisjes een beetje op te vrolijken.
En dan is er uiteraard nog Palermo, ´onze´ wijk. Hier vind je waanzinnig veel restaurantjes en barretjes (hoe kan het ook anders) en leuke hippe winkeltjes. Jullie begrijpen dat we weer een aantal goede restaurantjes en flessen wijn hebben weten te vinden.
Kortom, een goede afsluiting van wederom een fantastische reis. Vanmiddag vliegen we weer terug naar het ijskoude Nederland. Hopelijk gaan we die schok overleven!.
Puerto Madryn / Pensinsula Valdez en Punta Tombo
Gelukkig nieuwjaar, feliz ano nuevo!
Het is gelukt. We waren voor 12 uur in het hotel in Puerto Madryn. We zaten net met een glas bier in onze handen toen het vuurwerk begon. Gelukkig was het snel afgelopen want we wilden naar bed aangezien we om 08.15 alweer werden opgehaald voor onze excursie naar het Peninsula (schiereiland) Valdez. We hadden de angst dat een dergelijke excursie met minstens 40 andere ´gezellige´ mensen in een grote bus en met een irritante gids zou zijn. Gelukkig viel dit enorm mee. We zaten met z´n vijfen in een klein busje met een geweldige gids. Dat was dus in ieder geval een goed begin van het nieuwe jaar.
Het schiereiland is een natuurgebied waar zeeleeuwen, zeeolifanten en walvissen leven. Het seizoen van de walvissen is mid-december afgelopen, dus die waren al vertrokken richting Antartica.
Het is ruim een uur rijden naar het het begin van het schiereiland, maar dan moeten we nog minstens een uur rijden voordat we de zeeolifanten kunnen zien - dit zijn de laatste die er nog zijn en ook zij staan op het punt om hun biezen te pakken.
Na de zeeolifanten is het tijd voor een lekker gebraden lammetje als lunch. Al die dieren kijken maakt hongerig....
We vervolgen onze rit over het schiereiland en zien veel Guanaca´s (een soort lama) en andere fauna. Na weer een uur rijden komen we bij de zeeleeuwenkolonie aan. Deze verblijven het hele jaar in dit gebied. In deze periode van het jaar verblijven ze op het schiereiland om jongen te werpen en dan vervolgens weer te paren. De overige 8 maanden van het jaar verblijven ze dan aan de andere kant van de baai aan de kust van het vaste land.
De tweede dag maken we een excursie naar de pinguinkolonie van Punta Tombo. Er leven op Punta Tombo ongeveer een half miljoen Magelhaen pinguins, althans als ze hier zijn om te paren en jongen te krijgen. We worden opgehaald door een dame in een auto. We zijn slechts met z'n tweetjes! Onderweg krijgt de gids een telefoontje met het nieuws dat er nog 2 personen bijkomen. Jammer. Nu zitten we met z'n drieen op de achterbank en dat is toch wel een beetje krap als je 2 uur moet rijden. De pinguins maken echter alles goed. In no-time schieten we tientallen foto's, maar weest niet ongerust we hebben een selectie gemaakt. Het krioelt hier van de pinguins. Je mag er redelijk vrij tussendoor lopen op paden, op voorwaarde dat je de pinguins voorrang geeft. Een pinguin loopt namelijk op een vaste route tussen het nest en de zee en als je een pinguin blokkeert dan raakt hij/zij gedesorienteerd. We zien ook heel veel jongen in de nesten - je kunt ze duidelijk herkennen door een donzen ‘vacht'.
De gids vertelde ons dat er dit jaar vrij weinig vis is en we horen dan ook veel jongen piepen om eten. Het doet ons pijn om jongen te zien die er erg verzwakt uitzien, laat staan een aantal dode kleintjes.
Op 3 januari vliegen we naar Buenos Aires voor onze laatste week vakantie. Tot snel. Ciao!
El Calafate / Los Glaciares
Op 30 december rijden we vanuit Puerto Natales weer terug naar El Calafate in Argentinie. In Chili zijn ze wat beter in het neerzetten van borden en we nemen nu dan ook de grotere grensovergang, helaas dus ook met meer verkeer en mensen. Het nodige stempelwerk gaat echter vrij snel en we zijn binnen een half uurtje weer onderweg. Het enige wat ons niet helemaal lekker zit is dat we niet een nieuw immigratieformulier krijgen voor Argentinie. We dringen hier meerdere keren op aan, maar de dame achter het loket is volhardend en zegt dat het niet nodig is. Laten we hopen dat het niet ons gebrek aan beheersing van de spaanse taal is. We hebben een stempel, dus we kunnen in Buenos Aires gelukkig laten zien dat we legaal het land zijn ingekomen en waar dat gebeurd is. We hopen maar op een goede afloop bij de douane in B.A.....
We rijden vandaag via El Calafate door naar de Perito Moreno gletsjer. Die willen we vandaag nog graag zien zodat we morgen een volledige excursie door het Nationale Park Los Glaciares kunnen doen.
De Perito Moreno is bijzonder omdat het een van de weinige gletsjers ter wereld is die niet afneemt in omvang. De gletsjer verliest aan de voorzijde dus evenveel ijs als er aan de top aangroeit. In het midden beweegt het ijs met een snelheid van 2 meter per dag. Hierdoor zie je aan de voorkant regelmatig ijs afbreken, wat gepaard gaat met een donderend geluid. Het is om deze reden de bekendste gletsjer in Argentinie, maar niet de grootste. De afmetingen zijn ´slechts´: 30km lang, 5km breed en een 60 meter hoge wand aan de voorkant.
Voor oudjaarsdag hebben we een excursie geregeld in het nationale park: een cruise langs de grootste gletsjers in het park. We kregen de tip van een Nederlands stel die we ontmoetten in Torres del Paine om vooral voor het VIP arrangement te kiezen. Dat lijkt ons een goed idee en het kost omgerekend ook maar 15 Euro p.p. extra. Zeker omdatde Lonely Planet als commentaar op de excursie geeft: 'It is just you and nature and 300 of your closest friends'.Het voordeel is dat we nu een soort ´business class´ stoelen zitten, de zogenaamde ´Captains club´, met slechts 14 andere personen. Keurig in een afgesloten ruimte zonder het lawaai van de overige 300 personen aan boord. Er loopt een meisje rond dat drankjes voor ons haalt en we hebben onze eigen balkonnetjes om foto´s te maken. Dit lijkt pas het echte voordeel te zijn als we bij de eerste gletsjer aankomen en een hele horde mensen zich onder ons staat te verdringen op het voordek. Maar goed, we komen natuurlijk voor de natuur en die willen we ook graag goed kunnen zien!
De eerste gletsjer op de route is de Upsala gletsjer, de grootste in het park met een omvang van 600 vierkante kilometer.
De Upsala is twee keer zo lang als de Perito Moreno en ongeveer even breed en vier keer het oppervlakte van Buenos Aires. We moeten de gletsjer van een afstand bekijken omdat de hele baai vol ligt met ijsschotsen. Het lijkt werkelijk of we in Antartica zijn aangekomen, prachtig!
De kapitein laat het schip even aan zijn tweede man en gaat ijsschots vissen. Hij weet een behoorlijke klomp aan boord te krijgen. Het ijs is uiteraard zeer compact en lijkt op een heldere kristal, het smelt ook veel langzamer omdat er geen lucht in zit. Een paar minuten later wordt er (uiteraard alleen in de Captains club) whiskey met gletsjer ijs geserveerd. By the way, het is pas half twaalf!!
De reis gaat nog verder langs de Spegazinni gletsjer. Dit is de gletsjer met de hoogste ijswand, ongeveer 80 meter hoog. We eindigen de tocht met een bezoek aan de noordkant van de Perito Moreno, waarna we terugvaren naar de haven onder het genot van een glaasje champagne.
Bij terugkomst in het dorp halen we onze rugzakken op bij de hostel en rijden we door naar het vliegveld om onze huurauto in te leveren en naar Trelew te vliegen, waar we om goed 22.00 uur plaatselijke tijd hopen te arriveren. We moeten dan nog een uur met de bus naar onze eindbestemming voor de komende dagen: Puerto Madryn. Hopelijk dus niet een jaarwisseling in de bus....
Hasta luego!
Puerto Natales / Torres del Paine
Tweede kerstdag zijn we vanuit Ushuaia naar El Calafate gevlogen. Op het vliegveld pikken we onze huurauto op, waarmee we morgen naar Puerto Natales (Chili) rijden. We maken er een relaxte middag van, het zonnetje schijnt in El Calafate dus nadat we de was hebben weggebracht wordt het tijd voor een terrasje. De volgende dag vertrekken we naar Puerto Natales, het is ruim 300 km rijden. De laatste 40 km zijn onverhard. Op een gegeven moment vinden we het wel erg lang duren voordat we het bordje van de grensovergang tegenkomen. Toevallig staat er ergens in the middle of nowhere een politie auto. Het blijkt dat we de afslag naar de grensovergang al 15 km gepasseerd zijn, omdat ze aan de weg aan het werken zijn (geen idée wat ze aan het doen zijn bij een onverharde grindweg) staat het bordje er niet meer. Uiteindelijk bij de grensovergang begint het stempel ritueel weer; niet alleen wij moeten Argentinie uit maar ook de autopapieren moeten gestempeld worden. Circa 2 km verderop gebeurt hetzelfde bij de Chileense grensovergang.
Puerto Natalas ligt aan zee met een geweldig mooi uitzicht op de bergen.
Onze Bed & Breakfast ziet er prima uit. Wat wel opvalt is dat mensen hier ook binnenshuis dikke kleren en zelfs hun jas aanhebben. Weliswaar staan overal (hout)kachels maar de huizen zijn van hout en plaatstaal en het tocht overal. Nadat we onze rugzakken gedropt hebben lopen we langs het ´reisbureautje´ die onze tocht naar Torres del Paine heeft geregeld. We worden met omhelzing en kus verwelkomt door de 2 zussen die het bureau runnen. Met een kop koffie erbij wordt de tocht uitgelegd. De eerste dag gaan we vanuit de haven van Puerto Natales via het Lago del Toro en de Serano rivier het nationale park in. Vervolgens blijven we hier één nacht om de volgende dag te gaan hiken. Bij de boeking hoort ook een massage maar aangezien we over 2 dagen pas laat terugkomen, stellen ze voor om de massage nu al te doen. Als opwarmertje mogen we nog gebruik maken van hun hottub.
Om half 8 ´s ochtends melden we ons in de haven om aan boord te gaan van een catamaran met circa 20 andere reisgenoten. We varen zo´n 3 uur over het meer met prachtig uitzicht op de bergen.
Aan het einde van de overtocht stoppen we om de Serrano gletsjer te bekijken. Vervolgens heisen we ons met de helft van de passagiers in dikke isolerende en waterdichte pakken en muts en handschoenen om de tocht voort te zetten in een Zodiac bootje (een zeer wendbaar ´opblaas´ boot met 200pk aan motorvermogen). In de Zodiac varen we met hoge snelheid stroomopwaarts op Serano rivier. Na ongeveer 30 minuten leggen we aan bij een Estancia (dat is een ´ranch´) om daar de lunch te nuttigen. Na een korte lunch varen we weer verder. Aangezien alles behalve het gezicht ingepakt zit is dat ook het enige gedeelte dat koud wordt. We krijgen echter nog een regenbui op ons dak en met de snelheid waarmee we varen is dat toch niet echt een prettige gezichtsbehandeling. Na 40 minuten varen komen we aan in het park. Na de registratie (en de nodige stempels uiteraard) hebben we een korte transfer naar de veerboot om het Pehoe meer over te steken naar de Mountain Lodge waar we overnachten. De Mountain Lodge is een verzamelpunt voor een klein leger aan wandelaars die hier in kamers van 3 stapelbedden tot ´rust´ komen. Het is even wennen met 4 vreemden op de kamer. Voor Andre is ook nog even wennen om een stapelbed op en af te moeten klauteren. Zijn onhandigheid resulteert dan ook in een gekneusde teen die, zoals later zal blijken, blauw wordt en opzwelt (foto op verzoek beschikbaar).
De volgende dag beginnen we met volle moed onze wandeltocht. Het weer is erg goed en dat belooft dus wat! We worden niet teleurgesteld. Al bij de eerste kleine heuvel is het uitzicht fantastisch mooi.
We wandelen 8 km langs het meer wat vrij makkelijk is met beperkte hoogteverschillen. De volgende 5km in de French Valley zien er toch iets uitdagender uit. We klimmen naar 750 meter, maar dit gaat via rotsen en geen duidelijk pad.
De beloning is echter zeer de moeite waard met prachtig uitzicht op French Glacier, de bergtoppen van Torres del Paine en het Nordenskjöld meer.
We moeten dezelfde 13km weer teruglopen naar de lodge waar we om half zeven weer de veerboot nemen en met de lokale in ruim twee uur terugrijden naar Puerto Natales.
De volgende dag rijden we nog even langs onze vriendinnen om te vertellen hoe geweldig de toch was en rijden we terug naar El Calafate in Argentinie.
LET OP: de fotoserie van El Calafate hoort bij het volgendeverhaal datnog zal volgen.
Ushuaia (El fin del mundo)
Ola!
Dinsdag 22 December in Bariloche aangekomen als eindpunt van onze oversteek van de Andes. Bariloche is één van de bekende ski-oorden van Argentinië, ook Willem en Maxima verbleven hier afgelopen zomer. Het hele dorp heeft een ´wintersport´ uitstraling, alsof je in een bergdorp in Zwitserland of Oostenrijk bent. Ons hotel, Hotel Tirol, ligt in het centrum van Bariloche en we hebben vanuit onze kamer een mooi uitzicht op het meer en de bergen. Nu we in Argentinie zijn besluiten we om ´s avonds meteen maar eens een Parilla te bezoeken - een Argentijns bbq restaurant. We kiezen beide voor een Chorizo, jugoso gebakken (Tenderloin medium-rare). We twijfelen tussen een hele of een halve portie, maar willen ook niet als mietjes overkomen en nemen beide een volledige portie. Foute beslissing, want als het eten wordt gebracht blijkt dat we nu beide zo ongeveer 800 gram vlees moeten verstouwen. Als twee tonnetjes rollen we terug naar ons hotel Tirol.
De volgende dag vliegen we naar Ushuaia, via El Calafate. Hoewel de vliegvelden er op zich goed uitzien is de organisatie rond vluchten toch redelijk onduidelijk en chaotisch. Maar goed, we redden ons. De eerste vlucht heeft een kleine vertraging en bij aankomst in El Calafate blijkt dat het toestel van onze tweede vlucht al is vetrokken en we dus onze aansluiting hebben gemist. Toch raar gezien het feit dat er nog zeker nog 30 minuten resteren tot de officiële vertrektijd. Gelukkig gaat een half uur later de volgende vlucht.
Aan het einde van de middag (19.00) komen we aan in Ushuaia. Het voelt als middag omdat de zon hier pas om half twaalf ondergaat en alweer om half vier opkomt. Om vijf uur is het dus alweer volop dag. Ushuaia is de meest zuidelijke stad op het continent en dus het einde van de wereld (El fin del mundo). De omgeving is verbluffend mooi, overal waar je kijkt zie je bergen met sneeuw. Het dorp past qua stijl ook in deze ruige omgeving.
De meeste huisjes zijn hier als tijdelijke bewoning neergezet voor een verblijf van enkele jaren, maar de meeste mensen zijn blijven hangen en de huisjes worden nog steeds gebruikt. Ushuaia is ook bekend voor haar geweldige krab. Jullie raden het dus al, ´s avonds staat er krab op het menu. We gaan naar een restaurantje dat bekend staat om haar krab en hebben mazzel - we hebben de laatste ´King Crab´ uit het aquarium. Deze meneer weegt 1975 gram , een hele forse jongen dus en smaakt net zo lekker als hij groot is. Hein, wat kost levende krab in Nederland?
Onze eerste dag in Ushuaia bestaat uit een tocht naar Gable Island, midden in het Beagle kanaal, en een bezoek aan een pinguin kolonie. De wandeltocht op het eiland is prachtig (het mooie weer helpt hierbij een handje) en wordt afgesloten met een vis bbq lunch.
Daarna gaan we naar de pinguins, maar hiervoor moeten we ons inpakken met sjaal, muts en handschoenen. Het eiland van de pinguins kent namelijk geen beschutting en het waait er enorm. Het strandje zit vol met pinguins en je kan heel dichtbij ze komen, echt fantastisch!!
Aan het einde van de middag zijn we weer terug in het dorp. Omdat het kerstavond is zijn bijna alle restaurants dicht. We willen daarom boodschappen doen en in ons eigen huisje gaan koken. Helaas zijn we een half uur te laat bij de supermarket. Gestresst lopen we nog snel het dorp in en verorberen een kip met frietjes bij een snackbar. Bij terugkomst in het huisje blijkt dat de verwarming in de woonkamer niet meer werkt en zelfs de eigenaar krijgt het niet gemaakt. Met een dekentje op schoot brengen we kerstavond door, maar gelukkig komt de eigenaar nog langs met een fles champagne.
De tweede dag hebben we een wandel en kano excursie naar het Nationaal Park Tierro del Fuego. Het weer is wederom goed en de vergezichten tijdens de 3 uur durende wandeling zijn adembenemend.
Hoewel het tijdens de lunch even flink regent is het tijdens de kanotocht weer droog en zonnig. De kanotocht is prachtig, maar ook flink werken als we tegen de stroom en de wind in moeten peddelen. Met exploderende biceps weten we toch de overkant van het meer te halen. Op dit puntstopt ook Highway 3 (de Pan-Americano). Vanaf hier is het ruim 3600km naar Buenos Aires en bijna 18000km naar Alaska!
Aangezien we vrij laat terug zijn in het dorp gaan we maar direct eten. Veel restaurants zijn nog steeds dicht, maar gelukkig is ons favoriete visrestaurant van de eerste avond weer geopend. Dit keer een (iets) meer bescheiden menu, maar we gaan toch nog steeds met een te volle buik een taxi in en crashen thuis op de bank.
Vandaag vliegen we naar El Calafate, waar we een auto gaan huren en vervolgens naar Puerto Natales in Chili zullen reizen.
Hasta Luego!
Puerto Montt - Bariloche
Hallo allemaal!
We verlieten jullie twee dagen geleden in Puerto Montt, Chili. Dit nieuwe verhaal komt vanuit San Carlos de Bariloche in Argentinie. De afgelopen twee dagen zijn we afwisselend met boot en bus het Andes gebergte doorgestoken tussen Puerto Montt en Bariloche. Dit stuk tussen deze twee plaatsen is ook bekend als het merengebied van beide landen. We begonnen de overtocht met een bustocht van ongeveer een uur naar Petrohue. Onderweg nog gestopt bij een waterval met een redelijk goed uitzicht op de Osorno vulkaan.
Iets verderop gingen we aan boord van een catamaran voor een tocht van ruim anderhalf uur over het Lago Todos los Santos. Een prachtige tocht tussen de bergen. Hoewel het nog steeds bewolkt is, blijft het indrukwekkend. Blijkbaar is het vakantieseizoen hier nog niet echt begonnen, of het is het effect van de crisis, maar de boot is slechts voor de helft gevuld. Lekker rustig dus. Deze eerste oversteek is slechts op een hoogte van ongeveer 150 meter.
Rond lunchtijd komen we aan in Peulla (pee-oeja), hier blijven wij vanacht ook slapen. Puella kent 120 inwoners en twee hotels. Je kunt hier allerlei activiteiten ondernemen in de natuur, waaronder paardrijden. We hebben de middag dan ook als twee ´stoere´ cowboys doorgebracht. Met een gids zijn we de valei ingetrokken, dwars door velden en rivieren.
De paarden testten de ´turistas´ eerst nog wel, maar ze hadden al snel door dat deze twee kerels niet met zich laten sollen: schoppen in de buik en met een zweepje op de billen!!
Aan het einde van de middag weer terug in het hotel en ´s avonds bij de buren gegeten. Vanochtend zijn we om half negen vertrokken voor het tweede deel van de reis. Eerst weer met de bus de bergen in gereden tot een hoogte van ongeveer 1000 meter, waar ook de officiele grens tussen Chili en Argentinie is.
Vervolgens weer afgezakt naar ongeveer 700 meter en aangekomen in Puerto Frias. Na het nodige stempelwerk van de douane (daar houden ze hier wel van) gingen we weer aan boord om in 25 minuten Lago Frias over te steken. Vanaf Puerto Alegre moesten we nog drie kilometer lopen naar Puerto Blest, waar we de lunch hebben genoten.
Hier hebben we na de lunch nog de omgeving verkend, met onder andere een uitstapje naar een waterval, om vervolgens met een derde boot in ongeveer een uur naar Puerto Panuelo te varen.
Het weer ziet er hier aan de Argentijnse kant van de Andes beter uit met een lekker zonnetje. Hopelijk houden we dit zo. Vanaf hier met de bus in ongeveer een uur het laatste stukje naar Bariloche afgelegd. Bariloche ziet er uit als een Zwitserse wintersport dorp. Veel chalets, Sint Bernardhonden en stapels chocolade. Morgenmiddag vliegen we naar Ushuaia waar we de kerst zullen doorbrengen. Dus, Feliz Navidad!
Puerto Montt
Santiago - Puerto Montt
Zoals verwacht was de vlucht terug naar Santiago erg ontspannen. De stoelen bij LAN gaan zelfs 180 graden plat (i.t.t. de ´slechts´ 170 gr bij KLM Air France).
Rond 22u in het hotel; de koffers gedropt en nog even naar Bellavista gelopen om een borrel te doen. Wat een verschil met vorige week zondag toen alles dicht was. Nu werd pas duidelijk hoeveel kroegen en restaurantjes hier zijn, en wat een mensen op straat, erg gezellig!
De volgende dag nog de 2 ´openstaande´ sightseeing highlights bekeken. Allereerst naar Cerro San Cristobal met een van de beste uitzichten op de stad. Ook vandaag weer veel smog, dus geen mooie plaatjes van de bergen met sneeuw. Wel wordt duidelijk hoe groot deze stad is met haar 6 miljoen inwoners.
Vervolgens naar het Nationaal Museum de Bellas Artes; het gebouw is echt prachtig maar de kunstcollectie....tja laten we het er op houden dat het niet onze smaak was.
Het is weer tijd voor de lunch, dus we gaan weer naar el Mercado, naar het restaurantje van begin van de week. Jawel hoor ze herkenden ons nog (wisten zelfs onze namen) en aangezien we vanavond met de nachtbus naar Puerto Montt gaan hebben we een goede lunch genuttigd.
Rond 19u rugzakken om met de metro naar het busstation. We gaan met de bus naar Puerto Montt, zo´n 1020 km ten zuiden van Santiago. De busreis duurt 12 uur, zodat we de volgende ochtend om 8 uur in Puerto Montt aankomen. We hebben Premium plaatsen geboekt en zitten dan ook heel comfortabel. Na de film komt de steward de bedden maken en gaan de gordijntjes dicht.
Precies op tijd komen we in Puerto Montt aan. We hebben geluk, onze kamer is al beschikbaar dus we kunnen een frisse douche nemen. Er is niet veel te doen in deze stad en zeker niet om een wild verjaardagsfeestje te hebben, dus we gebruiken vandaag om onze was naar de wasserette te brengen en verder rond te slenteren in de stad.
We gaan naar de haven en vismarkt op zoek naar een leuk eettentje om te lunchen. Op de markt liggen stapels zalm tegen bespottelijk lage prijzen; een zalmzijde van rond 400 gram kost slechts 2 euro. We vinden weer een leuk eettentje, klein maar fijn. Nadat we besteld hebben loopt de eigenaresse de vismarkt op en komt terug met zalm, congrio, aardappels en boter....ze maken optimaal gebruik van just-in-time voorraadbeheer. Nadat wij hebben afgerekend, gaat ook zij haar rekeningen betalen!
Puerto Montt is overigens het epicentrum van de chileense zalmkwekerij. Chili is hierin het tweede land na Noorwegen. Goed om te zien dat onze Rabobank ook hier aanwezig is om aquaculture te financieren.
Morgen steken we de Andes over en komen dan over 2 dagen in Bariloche (Argentinie) aan.
Groeten