Ola!

Dinsdag 22 December in Bariloche aangekomen als eindpunt van onze oversteek van de Andes. Bariloche is één van de bekende ski-oorden van Argentinië, ook Willem en Maxima verbleven hier afgelopen zomer. Het hele dorp heeft een ´wintersport´ uitstraling, alsof je in een bergdorp in Zwitserland of Oostenrijk bent. Ons hotel, Hotel Tirol, ligt in het centrum van Bariloche en we hebben vanuit onze kamer een mooi uitzicht op het meer en de bergen. Nu we in Argentinie zijn besluiten we om ´s avonds meteen maar eens een Parilla te bezoeken - een Argentijns bbq restaurant. We kiezen beide voor een Chorizo, jugoso gebakken (Tenderloin medium-rare). We twijfelen tussen een hele of een halve portie, maar willen ook niet als mietjes overkomen en nemen beide een volledige portie. Foute beslissing, want als het eten wordt gebracht blijkt dat we nu beide zo ongeveer 800 gram vlees moeten verstouwen. Als twee tonnetjes rollen we terug naar ons hotel Tirol.

De volgende dag vliegen we naar Ushuaia, via El Calafate. Hoewel de vliegvelden er op zich goed uitzien is de organisatie rond vluchten toch redelijk onduidelijk en chaotisch. Maar goed, we redden ons. De eerste vlucht heeft een kleine vertraging en bij aankomst in El Calafate blijkt dat het toestel van onze tweede vlucht al is vetrokken en we dus onze aansluiting hebben gemist. Toch raar gezien het feit dat er nog zeker nog 30 minuten resteren tot de officiële vertrektijd. Gelukkig gaat een half uur later de volgende vlucht.

Aan het einde van de middag (19.00) komen we aan in Ushuaia. Het voelt als middag omdat de zon hier pas om half twaalf ondergaat en alweer om half vier opkomt. Om vijf uur is het dus alweer volop dag. Ushuaia is de meest zuidelijke stad op het continent en dus het einde van de wereld (El fin del mundo). De omgeving is verbluffend mooi, overal waar je kijkt zie je bergen met sneeuw. Het dorp past qua stijl ook in deze ruige omgeving.

De meeste huisjes zijn hier als tijdelijke bewoning neergezet voor een verblijf van enkele jaren, maar de meeste mensen zijn blijven hangen en de huisjes worden nog steeds gebruikt. Ushuaia is ook bekend voor haar geweldige krab. Jullie raden het dus al, ´s avonds staat er krab op het menu. We gaan naar een restaurantje dat bekend staat om haar krab en hebben mazzel - we hebben de laatste ´King Crab´ uit het aquarium. Deze meneer weegt 1975 gram , een hele forse jongen dus en smaakt net zo lekker als hij groot is. Hein, wat kost levende krab in Nederland?

Onze eerste dag in Ushuaia bestaat uit een tocht naar Gable Island, midden in het Beagle kanaal, en een bezoek aan een pinguin kolonie. De wandeltocht op het eiland is prachtig (het mooie weer helpt hierbij een handje) en wordt afgesloten met een vis bbq lunch.

Daarna gaan we naar de pinguins, maar hiervoor moeten we ons inpakken met sjaal, muts en handschoenen. Het eiland van de pinguins kent namelijk geen beschutting en het waait er enorm. Het strandje zit vol met pinguins en je kan heel dichtbij ze komen, echt fantastisch!!

Aan het einde van de middag zijn we weer terug in het dorp. Omdat het kerstavond is zijn bijna alle restaurants dicht. We willen daarom boodschappen doen en in ons eigen huisje gaan koken. Helaas zijn we een half uur te laat bij de supermarket. Gestresst lopen we nog snel het dorp in en verorberen een kip met frietjes bij een snackbar. Bij terugkomst in het huisje blijkt dat de verwarming in de woonkamer niet meer werkt en zelfs de eigenaar krijgt het niet gemaakt. Met een dekentje op schoot brengen we kerstavond door, maar gelukkig komt de eigenaar nog langs met een fles champagne.

De tweede dag hebben we een wandel en kano excursie naar het Nationaal Park Tierro del Fuego. Het weer is wederom goed en de vergezichten tijdens de 3 uur durende wandeling zijn adembenemend.

Hoewel het tijdens de lunch even flink regent is het tijdens de kanotocht weer droog en zonnig. De kanotocht is prachtig, maar ook flink werken als we tegen de stroom en de wind in moeten peddelen. Met exploderende biceps weten we toch de overkant van het meer te halen. Op dit puntstopt ook Highway 3 (de Pan-Americano). Vanaf hier is het ruim 3600km naar Buenos Aires en bijna 18000km naar Alaska!

Aangezien we vrij laat terug zijn in het dorp gaan we maar direct eten. Veel restaurants zijn nog steeds dicht, maar gelukkig is ons favoriete visrestaurant van de eerste avond weer geopend. Dit keer een (iets) meer bescheiden menu, maar we gaan toch nog steeds met een te volle buik een taxi in en crashen thuis op de bank.

Vandaag vliegen we naar El Calafate, waar we een auto gaan huren en vervolgens naar Puerto Natales in Chili zullen reizen.

Hasta Luego!