Op 30 december rijden we vanuit Puerto Natales weer terug naar El Calafate in Argentinie. In Chili zijn ze wat beter in het neerzetten van borden en we nemen nu dan ook de grotere grensovergang, helaas dus ook met meer verkeer en mensen. Het nodige stempelwerk gaat echter vrij snel en we zijn binnen een half uurtje weer onderweg. Het enige wat ons niet helemaal lekker zit is dat we niet een nieuw immigratieformulier krijgen voor Argentinie. We dringen hier meerdere keren op aan, maar de dame achter het loket is volhardend en zegt dat het niet nodig is. Laten we hopen dat het niet ons gebrek aan beheersing van de spaanse taal is. We hebben een stempel, dus we kunnen in Buenos Aires gelukkig laten zien dat we legaal het land zijn ingekomen en waar dat gebeurd is. We hopen maar op een goede afloop bij de douane in B.A.....

We rijden vandaag via El Calafate door naar de Perito Moreno gletsjer. Die willen we vandaag nog graag zien zodat we morgen een volledige excursie door het Nationale Park Los Glaciares kunnen doen.

De Perito Moreno is bijzonder omdat het een van de weinige gletsjers ter wereld is die niet afneemt in omvang. De gletsjer verliest aan de voorzijde dus evenveel ijs als er aan de top aangroeit. In het midden beweegt het ijs met een snelheid van 2 meter per dag. Hierdoor zie je aan de voorkant regelmatig ijs afbreken, wat gepaard gaat met een donderend geluid. Het is om deze reden de bekendste gletsjer in Argentinie, maar niet de grootste. De afmetingen zijn ´slechts´: 30km lang, 5km breed en een 60 meter hoge wand aan de voorkant.

Voor oudjaarsdag hebben we een excursie geregeld in het nationale park: een cruise langs de grootste gletsjers in het park. We kregen de tip van een Nederlands stel die we ontmoetten in Torres del Paine om vooral voor het VIP arrangement te kiezen. Dat lijkt ons een goed idee en het kost omgerekend ook maar 15 Euro p.p. extra. Zeker omdatde Lonely Planet als commentaar op de excursie geeft: 'It is just you and nature and 300 of your closest friends'.Het voordeel is dat we nu een soort ´business class´ stoelen zitten, de zogenaamde ´Captains club´, met slechts 14 andere personen. Keurig in een afgesloten ruimte zonder het lawaai van de overige 300 personen aan boord. Er loopt een meisje rond dat drankjes voor ons haalt en we hebben onze eigen balkonnetjes om foto´s te maken. Dit lijkt pas het echte voordeel te zijn als we bij de eerste gletsjer aankomen en een hele horde mensen zich onder ons staat te verdringen op het voordek. Maar goed, we komen natuurlijk voor de natuur en die willen we ook graag goed kunnen zien!

De eerste gletsjer op de route is de Upsala gletsjer, de grootste in het park met een omvang van 600 vierkante kilometer.

De Upsala is twee keer zo lang als de Perito Moreno en ongeveer even breed en vier keer het oppervlakte van Buenos Aires. We moeten de gletsjer van een afstand bekijken omdat de hele baai vol ligt met ijsschotsen. Het lijkt werkelijk of we in Antartica zijn aangekomen, prachtig!

De kapitein laat het schip even aan zijn tweede man en gaat ijsschots vissen. Hij weet een behoorlijke klomp aan boord te krijgen. Het ijs is uiteraard zeer compact en lijkt op een heldere kristal, het smelt ook veel langzamer omdat er geen lucht in zit. Een paar minuten later wordt er (uiteraard alleen in de Captains club) whiskey met gletsjer ijs geserveerd. By the way, het is pas half twaalf!!

De reis gaat nog verder langs de Spegazinni gletsjer. Dit is de gletsjer met de hoogste ijswand, ongeveer 80 meter hoog. We eindigen de tocht met een bezoek aan de noordkant van de Perito Moreno, waarna we terugvaren naar de haven onder het genot van een glaasje champagne.

Bij terugkomst in het dorp halen we onze rugzakken op bij de hostel en rijden we door naar het vliegveld om onze huurauto in te leveren en naar Trelew te vliegen, waar we om goed 22.00 uur plaatselijke tijd hopen te arriveren. We moeten dan nog een uur met de bus naar onze eindbestemming voor de komende dagen: Puerto Madryn. Hopelijk dus niet een jaarwisseling in de bus....

Hasta luego!